Σχετικά με το Πολλαπλό μυέλωμα
Σχετικά με το πολλαπλό μυέλωμα
Τι είναι το πολλαπλό μυέλωμα;
Το Πολλαπλό Μυέλωμα είναι ένας τύπος αιματολογικής κακοήθειας που αναπτύσσεται από ένα συγκεκριμένο είδος κυττάρων στο μυελό των οστών, τα οποία ονομάζονται πλασματοκύτταρα. Ένα κακόηθες πλασματοκύτταρο ονομάζεται μυελωματικό κύτταρο. Τα μυελωματικά κύτταρα παράγουν μεγάλες ποσότητες ενός παθολογικού αντισώματος, το οποιο ονομάζεται παραπρωτεΐνη.[1][2]
Το Πολλαπλό Μυέλωμα είναι μια κακοήθεια που προσβάλλει τα μέρη όπου δραστηριοποιείται ο μυελός των οστών στους ενήλικες, προσβάλλει συγκεκριμένα κύτταρα αίματος στο εσωτερικό των οστών. Οι οστικές βλάβες αναφέρονται ως «αλλοιώσεις». Παρακολουθήστε αυτό το σύντομο βίντεο για να μάθετε περισσότερα.[1][2]
Τα συμπτώματα του πολλαπλού μυελώματος μπορεί να ποικίλλουν. Ωστόσο, είναι σημαντικό να τα διαχειριζόμαστε σωστά όταν εμφανίζονται.[3]Παρακάτω μπορείτε να βρείτε έναν κατάλογο με τα πιο συχνά συμπτώματα.
- Πόνος στα οστά
- Βλάβη στα νεύρα
- Κόπωση
- Αυξημένος κίνδυνος λοιμώξεων
- Βλάβη στους νεφρούς
Να θυμάστε, ωστόσο, να επικοινωνείτε πάντα με τον γιατρό σας για να ζητάτε συμβουλές εάν εμφανίζετε συμπτώματα, ιδίως εάν πρόκειται για αιφνίδια αλλαγή.
Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επισκεφτείτε τη σελίδα Διαχείριση του πολλαπλού μυελώματος.
Διάγνωση και εξετάσεις
Υπάρχουν αρκετές εξετάσεις για το πολλαπλό μυέλωμα. Η πάθησή σας μπορεί να διαγνώστηκε με ένα από τα παρακάτω ή συνδυασμό αυτών:
Το Πολλαπλό Μυέλωμα ανακαλύπτεται συχνά με μια εξέταση αίματος. Η βασική μέθοδος για τον εντοπισμό της πάθησης είναι ένα είδος ανάλυσης που ονομάζεται «ηλεκτροφόρηση πρωτεϊνών». Η εξέταση αυτή διεξάγεται στις πρωτεΐνες του αίματος. Δείχνει εάν υπάρχουν παθολογικά επίπεδα ανοσοσφαιρίνης (αντισωμάτων) στο αίμα, που ονομάζονται πρωτεΐνες M. Εάν τα επίπεδα των πρωτεϊνών M είναι υψηλότερα από τα φυσιολογικά επίπεδα, αυτό αποτελεί σημείο πολλαπλού μυελώματος, αλλά χρειάζεται επιβεβαίωση με δείγμα μυελού των οστών.
Η ακτινογραφία οστών συμβάλλει στον εντοπισμό αλλαγών και τυχόν λυτικών εστιών στα οστά (ονομάζονται οστικές αλλοιώσεις). Για την ανίχνευση μαζών που βρίσκονται εκτός του μυελού των οστών μπορεί να χρησιμοποιηθούν και άλλες, πιο ευαίσθη τες απεικονιστικές τεχνικές, όπως:
- μαγνητική τομογραφία (MRI)
- αξονική τομογραφία (CT)
- τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων (PET)
Η ανάλυση του μυελού των οστών πραγματοποιείται με:
- αφαίρεση μικρής ποσότητας υγρού από τον μυελό των οστών (αναρρόφηση)
- αφαίρεση μικρής ποσότητας ιστού (βιοψία)
Με τις εξετάσεις αυτές καθορίζονται η παρουσία και η έκταση των κακόηθων κυττάρων στον μυελό των οστών. Τα δείγματα υποβάλλονται επίσης σε «κυτταρογενετικό έλεγχο», ο οποίος μπορεί να αποκαλύψει γενετικές αλλαγές ενδεικτικές μιας πιο επιθετικής νόσου που μπορεί να σχετίζεται με χειρότερη πρόγνωση.
Ταξινόμηση και σταδιοποίηση
Πιθανώς να έχετε ακούσει ότι το μυέλωμα έχει διάφορες ταξινομήσεις και διάφορα στάδια. Είναι σημαντικό να επισημάνουμε ότι πρόκειται για δύο διαφορετικά πράγματα, παρότι και τα δύο βοηθούν ώστε να προσδιοριστεί η καταλληλότερη θεραπεία για εσάς.
Η ταξινόμηση αναφέρεται στον τύπο μυελώματος από τον οποίο πάσχετε. Οι τύποι αυτοί είναι οι εξής:
Εάν έχετε MGUS σημαίνει ότι το επίπεδο της πρωτεΐνης Μ είναι εξαιρετικά χαμηλό στον οργανισμό σας και δεν προκαλεί συμπτώματα ούτε βλάβη σε κάποιο από τα όργανά σας. Η MGUS είναι καλοήθης πάθηση. Δεν σημαίνει ουσιαστικά ότι έχετε κακοήθεια, αλλά αποτελεί μια πρώτη ένδειξη. Το 20% των περιπτώσεων MGUS θα εξελιχθούν σε ενεργό μυέλωμα. Εάν έχετε MGUS, η πάθησή σας θα παρακολουθείται, αλλά δεν θα λάβετε θεραπεία.
Σε σπάνιες περιπτώσεις, εντοπίζεται μια μονήρης αλλοίωση (ομάδα κακοήθων μυελωματικών κυττάρων). Η αλλοίωση αυτή εμφανίζεται συχνά στα οστά, αλλά χωρίς σημεία παθολογίας στον μυελό των οστών. Αν και υπάρχουν διάφορες διαθέσιμες θεραπείες, προτιμάται συχνά η ακτινοθεραπεία.
Ως ασυμπτωματικό, έρπον/αδρανές μυέλωμα χαρακτηρίζεται η νόσος όταν εντοπίζονται χαμηλά επίπεδα πρωτεΐνης Μ στο αίμα σας ή πάνω από 10% έως 60% πλασματοκύτταρα (τα λευκά αιμοσφαίρια που ευθύνονται για την παραγωγή αντισωμάτων) στον μυελό των οστών σας.
Στο πλαίσιο αυτής της πάθησης δεν παρατηρούνται σημεία βλάβης στα όργανα, ούτε αναιμία, οστικές αλλοιώσεις και υπερκαλιαιμία, ενώ η νεφρική λειτουργία είναι επαρκής. Στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν απαιτείται θεραπεία για τους ασθενείς με ασυμπτωματικό έρπον/αδρανές μυέλωμα. Ωστόσο, είναι απαραίτητο να παρακολουθείστε για να είστε βέβαιοι ότι η νόσος δεν εξελίσσεται. Πρόσθετες εξετάσεις δείχνουν, ενίοτε, ότι μπορεί να διατρέχετε αυξημένο κίνδυνο να εκδηλώσετε ενεργό μυέλωμα. Σε αυτή την περίπτωση, ο γιατρός σας μπορεί να εξετάσει το ενδεχόμενο άμεσης έναρξης θεραπείας εάν αρχίσετε να εμφανίζετε συμπτώματα.
Ενεργό η συμπτωματικό μυέλωμα[2]
Ως ενεργό ή συμπτωματικό μυέλωμα χαρακτηρίζεται η νόσος όταν, εκτός από την παρουσία παθολογικών πρωτεϊνών και κακοήθων πλασματοκυττάρων στον μυελό των οστών σας, εμφανίζονται και βλάβες στα οστά και σε διάφορα όργανα, για παράδειγμα, στους νεφρούς. Εάν έχετε ενεργό ή συμπτωματικό μυέλωμα, είναι πιθανό ότι λαμβάνετε ήδη μία ή περισσότερες θεραπείες για τις οποίες έχετε συζητήσει με τον γιατρό σας.
Η σταδιοποίηση του μυελώματος αφορά στην έκταση της νόσου.[1][2]
Η σταδιοποίηση είναι καθοριστική για την επιλογή της ενδεδειγμένης θεραπείας. Η πιο συχνή μέθοδος για τη σταδιοποίηση του μυελώματος είναι η χρήση του αναθεωρημένου διεθνούς συστήματος σταδιοποίησης (R-ISS). Στο πλαίσιο αυτού του συστήματος ελέγχονται τα επίπεδα συγκεκριμένων πρωτεϊνών του αίματος και συνεκτιμώνται μεμονωμένα γενετικά χαρακτηριστικά για την ταξινόμηση του μυελώματος σε σταδίου 1, σταδίου 2 ή σταδίου 3.
Να θυμάστε, ωστόσο, ότι θα πρέπει να απευθύνεστε πρώτα στον αιματολόγο σας για πιο ειδικές ερωτήσεις.
Βιβλιογραφία:
