Αν και υπάρχουν τρόποι αντιμετώπισης της πρωτοπαθούς αμυλοείδωσης, οι θεραπευτικές επιλογές είναι περιορισμένες και εξαρτώνται κατά κύριο λόγο από την κλινική κατάσταση του ασθενούς. Στόχος της θεραπείας είναι η μείωση των παθολογικών πλασματοκυττάρων, η επιβράδυνση της παραγωγής παθολογικών ελαφρών αλυσίδων και η αποτροπή περαιτέρω οργανικής βλάβης. Οι ασθενείς ενδέχεται να παρουσιάσουν υποτροπή μετά τη θεραπεία και να χρειασθούν περισσότερες από μία γραμμές θεραπείας. Ακολούθως παρατίθενται ορισμένες θεραπευτικές επιλογές, σε τυχαία σειρά:[1][2]
Για τη νεφρική ανεπάρκεια, μπορεί να χρειασθεί να υποβάλλεσθε σε αιμοκάθαρση όταν η νόσος θα είναι τελικού σταδίου. Ωστόσο αυτό δεν αντιμετωπίζει το υποκείμενο αίτιο της νεφρικής σας ανεπάρκειας – την πρωτοπαθή αμυλοείδωση. Επομένως ενδέχεται να χρειαστεί να συνεχίσετε να λαμβάνετε άλλες θεραπείες, όπως χημειοθεραπεία, ώστε να διασφαλιστεί ότι η συσσώρευση αμυλοειδούς δεν προκαλεί περαιτέρω βλάβη του οργάνου.
Καθώς τα υψηλά επίπεδα πρόσληψης αλατιού συνδέονται με υψηλή αρτηριακή πίεση και καρδιακή νόσο,[4] οι γιατροί και νοσηλευτές που σας παρακολουθούν θα τροποποιήσουν κατάλληλα τη διατροφή σας, μειώνοντας την περιεκτικότητά της σε αλάτι.
Βιβλιογραφία: